Adam Hanuszkiewicz (ur. 16 czerwca 1924 roku we Lwowie) - aktor i reżyser teatralny, enfant terrible polskiego teatru.
Dzieciństwo i młodość spędził w rodzinnym Lwowie, gdzie jego rodzice prowadzili sklep. Przed wojną uczęszczał do Państwowego III Gimnazjum Męskiego im. Króla Stefana Batorego, przy ul. Batorego 5 (naprzeciw siedziby Polskiego Radio Lwów). Okupacje: sowiecką i niemiecką spędził we Lwowie.
Po ponownym wkroczeniu wojsk sowieckich do Lwowa w lipcu 1944 wstąpił do zespołu teatralnego Wojska Polskiego.
Przebieg kariery aktorskiej i reżyserskiej[]
- 1945 - adept sztuki teatralnej w teatrze w Rzeszowie.
- 1945-1946 - występy w teatrze w Jeleniej Górze.
- 1946 - egzamin aktorski (zdany eksternistycznie) w Łodzi.
- 1946-1949 - występy w Teatrze Dramatycznym w Krakowie
- 1949-1950 - występy w Teatrze Rozmaitości w Warszawie
- 1950-1955 - występy w Teatrze Polskim w Poznaniu
- 1951 - debiut reżyserski w Teatrze Polskim w Poznaniu - sztuka Leonida Rachmanowa Niespokojna starość
- 1955 - występy w Teatrze Polskim w Warszawie, współtworzy Teatr TV (reżyseruje pierwszą sztukę telewizyjną - Złotego lisa Jerzego Andrzejewskiego)
- 1957-1963 - pracuje jako redaktor naczelny Teatru TV
- 1956-1968 - pracuje jako reżyser i dyrektor Teatru Powszechnego. Realizuje głośne i kontrowersyjne przedstawienia:
- 1963 Wesele Stanisława Wyspiańskiego
- 1964 Zbrodnię i karę Fiodora Dostojewskiego
- 1964 Przedwiośnie Stefana Żeromskiego
- 1964 Kolumbowie. Rocznik 20 Romana Bratnego,
- 1966 Wyzwolenie Wyspiańskiego
- 1967 Pana Wokulskiego - adaptację Lalki Bolesława Prusa
- 1967 Fantazego Juliusza Słowackiego
- 1968.Śmierć Dantona Georga Büchnera.
- 1968 - obejmuje dyrekcję Teatru Narodowego po usunięciu z tego stanowiska Kazimierza Dejmka (głośna wówczas realizacja Dziadów Adama Mickiewicza uznana przez komunistyczne władze jako polityczna). Oskarżany przez część środowiska kulturalnego o kolaborację z władzami.
- 1969 - Nie-Boska komedia Zygmunta Krasińskiego
- 1970 - Kordian Słowackiego, spektakl Norwid według Cypriana Kamila Norwida
- 1970 - po raz pierwszy od 1944 odwiedza swój rodzinny Lwów. Jest zaszokowany ówczesnymi mieszkańcami Lwowa. Nawiązuje kontakt z Polskim Teatrem Ludowym we Lwowie prowadzonym przez Zbigniewa Chrzanowskiego.
- 1971 - Beniowski Słowackiego
- 1972 - Proces Franza Kafki
- 1973 - Antygoną Sofoklesa inauguruje otwarcie nowej sceny w Teatrze Małym
- 1974 - szereg spektakli klasyki polskiej (Wesele Wyspiańskiego, Sen srebrny Salomei i Samuel Zborowski Juliusza Słowackiego, Dziady część III i Pan Tadeusz Mickiewicza, komedie Aleksandra Fredry) i rosyjskiej (Anton Czechow, Mikołaj Gogol, Iwan Turgieniew, Fiodor Dostojewski).
- 1980 - odwołany ze stanowiska dyrektora Teatru Narodowego
- 1981 - po wprowadzeniu stanu wojennego przyłącza się do bojkotu telewizji
- lata 80. - reżyseruje w teatrach warszawskich (Ateneum i Studio), łódzkich i za granicą (Finlandia, RFN)
- 1989 - obejmuje dyrekcję Teatru Nowego w Warszawie. Reżyseruje klasyczny repertuar polski.
|
Ta strona zawiera treści z Wikipedii.
Oryginalny artykuł był umieszczony pod nazwą Adam Hanuszkiewicz. Lista autorów jest dostępna w
historii strony. |