Edyp (Szablon:Greka Oidipous - wg tradycyjnej etymologii "opuchłonogi", od gr. oideo "puchnę" i gr. pus "stopa") – w mitologii greckiej syn Lajosa i Jokasty.
Wyrocznia oznajmiła Lajosowi, że jego syn ma go zabić i poślubić własną matkę. Kiedy urodził mu się syn, Lajos przebił mu stopy żelaznymi gwoźdźmi, spętał i nakazał służącemu zostawić go w górach. Ten jednak uratował Edypa, przekazując go pasterzom, którzy zanieśli go do bezdzietnego króla Koryntu Polibosa.
Kiedy Edyp dorósł, udał się do wyroczni delfickiej, która wyjawiła mu, że zabije własnego ojca i poślubi matkę. Przerażony tym Edyp, przekonany, że jego ojcem jest król Koryntu, postanowił udać się w odległa krainę, aby zapobiec spełnieniu się wyroczni. W drodze natknął się na starca podróżującego z eskortą. Buńczuczny młodzieniec nie chciał usunąć się z drogi, wywiązała się bójka, w której z rąk Edypa zginął starzec, którym był ojciec młodzieńca, Lajos. Edyp dotarł do Teb, gdzie po śmierci Lajosa władzę przejął Kreon. W mieście grasował okrutny potwór Sfinks, który porywał mieszkańców. Dzięki wizji z proroczego snu Edyp uratował miasto od potwora rozwiązując jego zagadkę i w nagrodę otrzymał rękę Jokasty. Miał z nią dwóch synów (Polinejkesa i Eteoklesa) i dwie córki (Antygonę i Ismenę). Jednak Teby zaczęły nawiedzać nieszczęścia. Edyp dowiedział się od wieszcza Tejrezjasza, że jest to kara za ojcobójstwo i kazirodztwo. W rozpaczy oślepił się i udał na wygnanie, gdzie towarzyszyła mu Antygona. Ukojenie i oczyszczenie z win zyskał w Kolonos, gdzie zmarł.
|
Ta strona zawiera treści z Wikipedii.
Oryginalny artykuł był umieszczony pod nazwą Edyp. Lista autorów jest dostępna w
historii strony. |